Belfort Gent
Het Belfort vervolledigt samen met de Sint-Baafskathedraal en de Sint-Michielskerk de internationaal befaamde torenrij van cultureel Gent. De aanvangswerken van het Belfort, een teken van stedelijke autonomie, startten in 1313 en in 1327 waren reeds vier van de zes bouwlagen klaar. Uiteindelijk werd de bouw van de 95 meter hoge gemeentetoren echter pas in 1380 afgewerkt, door verscheidene oorlogen en onlusten.
Helemaal bovenaan werd in 1377 de Draak van Gent gehesen. Het Belfort fungeerde als uitkijktoren, als bewaarplaats van privileges en als beiaard met op het hoogtepunt 53 klokken. De oorspronkelijk houten torenbekroning van de toren werd midden 19e eeuw vervangen door een neogotische gietijzeren spits. Echter door het gebrekkige onderhoud begon die te roesten en moest de toren afgebroken worden.
Men koos hierop om de ‘Gentse gemeentetoren’ in haar authenticiteit te herstellen en een stenen top te bouwen, naar het 14e-eeuwse ontwerp. De toren was net op tijd klaar voor de Wereldtentoonstelling van 1913. Door de snelle werken naar aanloop van de Wereldtentoonstelling, vertoonde de nieuwe constructie ook weer veel gebreken en dus vonden nieuwe restauratiewerken plaats gedurende de jaren ’70 van de vorige eeuw.
In 1936 was het Belfort één van de eerste bouwwerken dat bij KB werd beschermd als waardevol monument. In 1999 werd het Belfort (samen met de Lakenhalle en de Mammelokker) ten slotte opgenomen op de wereldranglijst van ‘beschermd cultureel erfgoed’ van de UNESCO.
